Презентация на тему по белорусской литературе Барока 9 класс

няправільнай формы» (дакладна «жамчужына з заганай»)

з’явіўся ў XVI—XVII стагоддзях у гарадах: Рыме, Мантуе, Венецыі, 
Фларэнцыі.

барока.

:

барока было прызвана ўслаўляці і прапагандаваць іх магутнасць.

царквы Сант-Іньяцыа. 1691-94 гг. Рым
жывапіс плафонаў стварала ілюзію разверзшыхся

скляпенняў.

Пауль. «Партрэт Алены Фоурмен ў вясельным адзенні»

Харменса ван Рэйн.
  «Партрэт мужчыны ў брыжах і з

эспаньёлкай»

Іасент Рыга, Людовік XIV

дынамічнасць і як бы ўліваліся ў навакольную прастору.
 

лепкай, разьбой

розныя віды сатыры, раман.У тэатры-опера і балет.

фугі Баха,хор “Алілуя” з араторыі “Месія” Фрыдрыха Гендэля, “Поры

года” Вівальдзі.

Хардзі-гардзі

лютня

віёла

скрыпка

гітара

ёй ненатуральная, вычварная прычоска, гарсэт і штучна пашыраная спадніца

на каркасе з кітоў вуса. Яна на абцасах.

МУЖЧЫНЫ
ідэалам мужчыны ў эпоху барока становіцца джентльмен- ад англ. gentle: «мяккі», «пяшчотны», «спакойны».
Першапачаткова ён аддаваў перавагу галіць вусы і бараду, душыцца духамі і насіць напудраны парыкі.

размалёвак Беларусі

сабор у Жыровічах.

Рэчы Паспалітай - Касцёл езуітаў у Нясвіжы.

Глыбокім
Фасад касцёла
Святога ЯНА
вароты Базыліянскага
манастыра ў Вільні

Траецкі сабор

у Слуцку

свет, Бог спачыў ад сваіх прац і ніяк не

ўмешваецца ў справы Сусвету. Такому Богу бескарысна маліцца - у Яго можна толькі вучыцца.
Сапраўднымі захавальнікамі Асветы з'яўляюцца навукоўцы,прыродазнаўцы, даследчыкі.
Паўсюль засноўваюцца Акадэміі навук , школы.

“Граматики славенские правилное синтагма» і іншые.
Іпацій Пацей,
Хрыстафор Філалет,

браты Стафан і Лаўрэнцій Зізаніі праца ў трох кнігах: "Азбука", "Лексіс", "Граматыка"

бывает тьма імглістая,
Аки вставичне трвает ноч чорно облачистая.
Але и

солнечное променьми коло блистает.
Затым и самаго сияющаго светлость бывает.

“вершы высокага штілю”

і "Ліст да Абуховітча"
Першы, напісаны ў форме соймавайпрамовы, скіраваны

супраць засілля чужаземшчыны,з'едліва высмейвае здраднікаў свайго, роднага
Наша костка, однак собачім мясом обросла і воняет!"
У другім, эпісталярным тэксце, крытыкуецца ваявода Піліп Абуховіч, які ў1654 годзе здаў Смаленск маскоўскім войскам, быццам бы атрымаўшы ад іх вялікі хабар
"Лепей было, пане Філіпе, седзець табе ў Ліпе. Уваляўся ў велікую справу, як свіня ў грась..."

пераносілася ў звычайны сялянскі попыт. Верш “У Бэтлегэме, доме ўбогім”
Першы

Мікіта,рад,бога віта,
Пры яслях стаўшы, кучомку зняўшы.
Саўко з Якімам, соім братымом,
Скоро прыспелі – зараз запелі,
Форусь з Тарасом гудзелі басом,
Бутрымко з Кантом пішчат дыскантом…

“з твора нізкага штілю”

назва г. Віфлеема), народны лялечны тэатр. Пачаў развівацца ў

Беларусі з 16 ст. Існаваў таксама пад назвай «Жлоб», «Віфлеем», «Яселка», «Вяртэп». Узнікненне Б. звязана з каляднымі святамі (паводле Евангелля, Віфлеем — месца нараджэння Хрыста). Распаўсюджванню Б спрыялі вандроўныя семінарысты. У прадстаўлення Б. ўваходзілі: рэлігійная п'еса «Цар Ірад», народная драма «Цар Максіміліян», жанравыя сцэнкі «Мацей і доктар», «Антон з казой і Антониха», «Вольскі — купец польскі», «Бэрка-карчмар», «Цыган і цыганка» і інш Гэтыя сцэнкі былі насычаныя сацыяльнай сатырай, высмейвалі прадстаўнікоў эксплуататарскіх класаў (памешчыка, шынкара і т. п.), супрацьпастаўляючы ім станоўчых герояў з народа. Сцэнай для ўяўленняў Б. служыла ярусная скрыня, лялькі ўладкоўваліся ў верхнім і ніжнім ярусах. Драўляныя лялькі на стрыжнях рухаліся па прарэзах у падлозе ярусаў. Існавалі Б, уладкованыя па прынцыпе ценявога тэатра (Віцебск, Веліж), і. Б. з зменнымі празрыстымі дэкарацыямі (Докшыцы). Б існаваў да пачатку 20 ст.

у якіх у камічна-гратэскавай форме пераказваліся вядомыя біблейскія сюжэты.
Драматычныя

творы “высокага” зместу на лацінскай або польскай ці славяна-рускай мове, у аснове легенд пра святых або пра герояў даўняй гісторыі, іх жыццё і подзвігі.

відовішчаў
Сумяшчэнне ілюзорнага і рэальнага
Моцныя кантрасты масштабаў і рытмаў, матэ-рыялаў

і фактур, святла і цемры .      

ласка, сваімі уражаннямі.
Магчыма, хто-небудзь хацеў бы выказаць свае прапановы?

на моўныя асаблівасці твора.