Презентация на тему სახვითი ხელოვნების ჟანრები

ანუ რა არის მთავარი თემა) მრავალფერობნებით გამოირჩევა.
ხელოვნების ნიმუშების

მთავრი თემების მიხედვით დაყოფის სისტემას ჟანრი ეწოდება.
ჟანრი ფრანგული სიტყვაა და სახეობას ნიშნავს.
ჟანრებს მკვეთრად გამოხატული საზღვრები არ გააჩნიათ და ერთი და იგივე ნამუშევარი შესაძლოა ერთდროულად რამდენიმე ჟანრსაც მივაკუთვნოთ.
ეს ტერმინი - ჟანრი - XVII საუკუნის ჰოლანდიაში დამკვიდრდა, როდესაც ფერწერის სიუჟეტური არეალი მნიშვნელოვნად გაფართოვდა.
სახვითი ხელოვნების ჟანრებია: პორტრეტი, პეიზაჟი, ნატურმორტი, ყოფითი ჟანრი, ანუ ჟანრული ფერწერა, ანიმალისტური, ისტორიული, მითოლოგიური და ბატალური.

რეალურად არსებული პიროვნების ან გამოგონილი ლიტერატურული გმირის გამოსახვას ნიშნავს

ბოლომდე ან ნაწილობრივ - წელამდე, მხრებამდე ან მხოლოდ თავი.

სახე შესაძლოა იყოს როგორც პირდაპირ, ანუ ფასში, ასევე გვერდულად - პროფილში და სამ მეოთხედ ბრუნშიც.
პორტრეტის შექმნის საფუძველი მემორიალური საწყისია - კონკრეტული ადამიანის სახის უკვდავყოფა.
ძირითადი კრიტერიუმია გამოსახულების მსგავსება მოდელთან, ორიგინალთან, მისი სულიერი არსის სწორად გახსნა, ინდივიდუალობის, ტიპური ნიშნების წარმოჩენა.
პორტრეტი ძირითადად ნატურიდან იქმნება.
 ეს ჟანრი უძველეს დროში ჩაისახა, მისი პირველი ნიმუშები ძველი აღმოსავლეთის, კერძოდ ძველი ეგვიპტის ხელოვნებაში გვხვდება.
როგორც ჩანს, პორტრეტი ძველ ეგვიპტეში დაკავშირებული იყო გარკვეულ კულტთან, იგი რელიგიურ-მაგიურ ხასიათს ატარებდა.
 დროთა განმავლობაში იცვლებოდა პორტრეტის შექმნის საფუძველი, სხვადსხვა ეპოქაში იქმნებოდა როგორც რეალისტური, ასევე ფსიქოლოგიური პორტრეტები.

წყვილი (ორმაგი) და ჯგუფური.
პორტრეტის სპეციფიკური ტიპია ავტოპორტრეტი.
ესაა მხატვრის

მიერ შექმნილი საკუთარი პორტრეტული გამოსახულება

ხაზგასმულია გამოსახულ პირთა დიდებულება.
ასევე შეიძლება იყოს კამერული და

მინიატურული პორტრეტები.
კამერული - მცირერიცხოვანი მსმენელებისათვის, ვიწრო წრისათვის განკუთვნილი. მაგ., კ. პოეზია; კ. მუსიკა - მუსიკა, რომელიც განკუთვნილია ერთი ან რამდენიმე შემსრულებლისათვის (რომანსი, დუეტი, კვარტეტი და მისთ.) - სიმფონიისაგან და ოპერისაგან განსხვავებით.
მინიატურა - ზოგადად, ეწოდება მცირე ფორმის მხატვრულ ნაწარმოებს

პეიზაჟი წარმოადგენდა მხოლოდ ფონს ფიგურულ სურათებში, იგი არ ყოფილა

ნაწარმოების მთავარი თემა. 
პეიზაჟი, როგორც დამოუკიდებელი ჟანრი XVII საუკუნის ჰოლანდიურ მხატვრობაში ჩნდება.

სურათები

იარაღი და ა. შ., და ბუნებრივი გარემოსაგან მოწყვეტილი ცოცხალი

ბუნების ობიექტები - ფლორისა და ფაუნის წარმომადგენლები.
ინგლისურენოვან ქვეყნებში ამ ჟანრის სურათებს Still life, ანუ „წყნარი სიცოცხლის“ სახელწოდებით მოიხსენიებენ.
ნატურმორტი დამოუკიდებელი ჟანრი XVII საუკუნის ჰოლანდიაში გახდა, თუმცა პირველი მხატვარი ვინც უსაულო საგნები და ბუნებისაგან მოწყვეტილი ცოცხალი ობიექტები დამოუკიდებელი მნიშვნელობით გამოსახა იტალიელი ფერმწერი მიქელანჯელო მერიზი, ანუ იგივე კარავაჯო გახლდათ.

თანამედროვე ყოველდღიური ცხოვრების ამსახველი სცენები.
ყოველდღიური ცხოვრების სცენებს ჯერ კიდევ

ძველი ეგვიპტელები გამოსახავდნენ აკლდამების ფრესკებზე.
დამოუკიდებელი მნიშვნელობთ ყოფითი ჟანრი XVII საუკუნეში ჩაისახა და განსაკუთრებული აღმავლობა ჰოლანდიურ მხატვრობაში განიცადა

მოვლენა

სცენები. ის ფრანგული სიტყვაა და ქართულად ბრძოლას ნიშნავს.
ამგვარი

სურათების ხატვა ჯერ კიდევ ქვის ხანის ადამიანებმა დაიწყეს. პირველყოფილი ადამიანები გამოქვაბულის კედლებზე ცხოველების გამოსახულებების გვერდით ნადირობისა და ბრძოლის სცენებსაც გამოსახვადნენ.
თუმცა დამოუკიდებელი ჟანრის მნიშვნელობა XVI-XVII საუკუნეების ევრპოპულ მხატვობაში შეიძინა

საფუძველზე შექმნილი სცენები.
ამ ჟანრის სურათებზე წამყვანია ანტიკურ მითოლოგიის

თემატიკა, რომელიც თავად ანტიკური ხანის გარდა, პოპულარული იყო მრავალ ეპოქაში - რენესანსის , კლასიციზმი, ნეოკლასიციზმის და სხვა - ხელოვნებაში.
ბერძნ. μυθολογία, μῦθος მითოს — ამბავი, გადმოცემა; λόγος ლოგოს — მოძღვრება